صحبت کردن و نوشتن از وضعیت روزنامه‌های مرسوم چاپی، رسم این روزها نیست. در روزگاری زندگی می‌کنیم که سر همه‌ی ما در گوشی‌های موبایل است. قوت غالب رسانه‌ای ما، کانال‌های تلگرام است و اینستاگرام، و کمی توییتر، و اگر وقتی باقی مانده باشد، فیسبوک و احتمالا سایت‌های خبری.
نوشتن از حال و روز روزنامه‌های چاپی امر عجیبی است. برای اینکه به عجیب بودن این موضوع پی ببرید، دعوت می‌کنم به نزدیک‌ترین دکه‌ی روزنامه‌فروشی (روزنامه‌فروشی؟!) سر بزنید و روزنامه‌ای بخرید. ناگهان متوجه می‌شوید که امری عجیب اتفاق افتاده است. «روزنامه خریدن» از رونق افتاده. این موضوع را همه می‌دانیم، ولی دوست نداریم باور کنیم.
حال و روز روزنامه‌ها فقط در ایران نیست که به این وضعیت افتاده. در تمام دنیای مدرن، صدای فغان روزنامه‌های کاغذی در آمده است، ولی در ایران، این موضوع به یک بحران تمام‌عیار برای روزنامه‌های کاغذی تبدیل شده.
در این یادداشت می‌خواهیم کمی در این باب درد و دل کنیم و اگر شد، کمی راهکار ارایه کنیم. بله؛ به امید زنده‌ایم!
