جناب آقای «آرون سورکین» احتمالا معرف حضور عاشقان سینما باشند؛ به‌خصوص کسانی که دنیای فیلمنامه‌نویسی را دنبال می‌کنند.
در همین حد در مورد ایشان عرض کنم که فیلمنامه‌نویس هستند و از قضا، فیلمنامه‌نویس قهاری هم هستند و عاشق نوشتن؛ و از جمله افراد زنده‌ای هستند که حضورشان و قدرت قلم‌شان، دنیا را (از دید بنده) به جایی قابل‌زیست‌تر تبدیل کرده است.
از جمله کارهای نوشتاری ایشان، فیلمنامه‌های سریال The Newsroom و فیلم‌های Moneyball و Steve Jobs و The Social Network است.
اخیرا فیلمی خاص با نام Molly’s Game (عطف به موضوع نوشتاری این روزها – اتفاقا با داستان یک بانوی جوان فعال در تجارت غیرقانونی قمار در آمریکا) را نوشته است و برای اولین بار، آن را خودش کارگردانی کرده است. (که فیلم غریب و متفاوتی هم شده است.)
این همه حرف زدم که کلامی را از ایشان نقل‌قول کنم:
«من عاشق نوشتن هستم. به طور مشخص، خیلی با دنیای واقعی راحت نیستم. راحت‌ترم که وقتم را پای ورق‌های کاغذ برای نوشتن صرف کنم.بنابراین اگر امکانش بود که نوعی از زندگی را انتخاب می‌کردم که در آن ورق‌های کاغذی که نوشته‌ام را از زیر در اتاقم سر می‌دادم آن‌طرف و کسی برایم از آن طرف در غذا می‌گذاشت، زندگی خیلی خوبی برای من بود!»
بله. این جوری‌ها است.
